LUZOCIEP. Tango z nożem w brzuchu.

TANGO  Z  NOŻEM  W   BRZUCHU                              

                            Życie moje, chciałem prosić cię do tańca,

                            Ale żeby to nie był od razu zabójczy taniec śmierci,

                            Tylko takie łagodne konanie w rytmie jęków życia,

                            A więc nie będzie to mroczne tango z różą w uzębieniu,

                            Ze strużką  krwi w wybitych zębach, żaden Totentanz...

                            Nie, nie chcę tak, na Boga - choćby Jego miało nie byc,

                            Lecz raczej niechaj stanie się to takim pląsem w zadumie,

                            Pawaną z niewielkim krwawieniem serca co najwyżej -

                            Ale bez całkowitego wykrwawienia na śmierć,

                            A w najgorszym razie : tylko trochę, żeby było można czuć to życie

                            Jak ono uchodzi i mija, ginąc bezpowrotnie w wieczności,

                            Smutnej jak owa oto oda do rozpaczy, już ukojonej i martwej,

                            Bo zagubionej wśród pospolitych trosk i uwiądu nadziei,

                            Tak jak ten kwiat, com go wypluł i nie zatapiam odtąd w nim

                            Ostrych siekaczy w przegryzionej łodydze - po cóż mi to zresztą ?,

                            Więc niech w trzewiach losu tkwi wedźgnięte tym okaleczeniem

                            Ostrze noża bólu - skoro już wnijdzie tam - żebym trwał w owym tańcu...

                            Tańcu życia - czyli umierania...                             

Uwaga ! Nadejście śmierci jest jak nagłe pukanie do naszych drzwi komornika Sądu Rejonowego Przeznaczenia z Rewiru Losu po wszczęciu egzekucji z tytułu wykonawczego, opatrzonego Siódmą Pieczęcią Wykonalności tejże Najwyższej Jurysdukcji – bez możliwości wniesienia pozwu  przeciwegzekucyjnego.